Το άρθρο σήμερα δεν έχει σχέση με τη στενή έννοια της διατροφής. Εχει δηλαδή, αλλά όχι άμεση. Δεν θα γράψω για γεύματα, θερμίδες, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Θα αναφερθώ για ακόμα μια φορά στην εικόνα του σώματος. Στο σώμα που κρίνεται.
Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό εμείς οι επιστήμονες υγείας να παίρνουμε θέση και να μην αφήνουμε αναπάντητα τα κακώς κείμενα της τηλεόρασης και της showbiz. Δεν γίνεται όλα να μένουν στο απυρόβλητο. Ιδίως όταν αυτά επηρεάζουν τα νέα παιδιά, ιδίως όταν αυτές οι εκπομπές επηρεάζουν τη δημόσια υγεία.
Ενας φωτογράφος. Ενα super model (πιθανότατα είναι ανώτερη βαθμίδα). Ενας σχεδιαστής. Μια «fashion expert» (ναι, υπάρχει και αυτή η ειδικότητα). Αυτοί είναι οι κριτές. Αυτοί κρίνουν. Κρίνουν ποια κοπέλα μπορεί να είναι «μοντέλο». Ποια είναι όμορφη – λες και την ομορφιά μπορούμε να την κρίνουμε αντικειμενικά. Ποια έχει «καλό σώμα», «ιδανικό δέρμα».
Κρίνουν άσχημα μια κοπέλα αν έχει κάνει πλαστικές επεμβάσεις, ενώ προέρχονται από τον «κύκλο» της showbiz που προβάλλει κατά κόρον τις επεμβάσεις αυτές. Παρακολουθώντας λίγο, άκουσα ανήκουστες κριτικές, όπως τη συμβουλή σε μια κοπέλα να σταματήσει την προπόνηση του στίβου, γιατί (ως γνωστόν) ο στίβος ασχημαίνει τα πόδια…
Είναι δυνατόν; Και όμως είναι. Και αυτό το παρακολουθούν μικρά παιδιά, νεαρά κορίτσια. Και περνάει υποσυνείδητα το μήνυμα ότι υπάρχει συγκεκριμένο σώμα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ωραίο. Και αυτό το κρίνουν κάποιοι «ειδικοί».
Και αυτοί οι ειδικοί μας υποδεικνύουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες αναλογίες, συγκεκριμένα χείλη, συγκεκριμένο δέρμα, μύτη κοκ. Και εκεί ξεκινάει το body shaming. Η ντροπή για το σώμα.
Η πεποίθηση ότι το σώμα δεν είναι «έτσι όπως πρέπει», δεν είναι όπως τάζουν οι «ειδικοί». Δεν είναι όμορφο.
Σύμφωνα με έρευνα μεγάλης εταιρείας καλλυντικών, μόνο το 4% των γυναικών θεωρούν τον εαυτό τους όμορφες και μόνο το 11% των νεαρών κοριτσιών έχουν την άνεση να περιγράψουν τον εαυτό τους ως όμορφης. Και ερχόμαστε στο πώς όλα αυτά συνδέονται με τη διατροφή.
Η εικόνα του σώματος και το βάρος συνδέονται με τις διατροφικές διαταραχές. Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει έρευνα που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο και δημοσιεύτηκε στο British Journal of Psychiatry το 2015.
Και όμως. Το show. Η τηλεόραση. Η τηλεθέαση. Αυτά είναι πάνω από όλα. Αυτά, ακόμα και αν αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο για την ψυχική υγεία των νέων παιδιών.
Οφείλουμε να αντισταθούμε σε αυτό. Εκτός από θέμα υγείας, είναι θέμα αξιοπρέπειας. Οφείλουμε να προστατεύσουμε τα νέα παιδιά από τις διατροφικές διαταραχές.
Και για να γίνει αυτό, πρέπει να μιλήσουμε ξεκάθαρα. Να εναντιωθούμε σε αυτά που μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο. Οι επιστήμονες δεν πρέπει να μένουν περιχαρακωμένοι στα στενά όρια της ειδικότητάς τους, αλλά να παίρνουν θέση.
Πρέπει να γίνει σαφές ότι: Κανείς δεν μπορεί να κρίνει το σώμα μας. Κανείς δεν έχει αυτήν την εξουσία.
Διαβάστε επίσης:
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών
